วันนี้สาวๆนัดเจอกันไปเอาการ์ดแต่งงานของแป๋งค่ะ… นัดกันที่ตำนัวตอนเที่ยง ก้อกินๆเม้าส์ๆกันไป แล้วก้อไปแวะเยี่ยมโรงเรียนสอนฟิสิกส์ของจิ๊บ กิน coldstone แล้วก้อ shopping ต่อนิดหน่อย รู้ตัวอีกทีก้อซักสองทุ่ม (เดินนานเหมือนกันนะเนี่ย) ก้อเลยกลับบ้าน… นั่งรถไฟฟ้ากลับ ลงอ่อนนุชแล้วก้อขึ้นรถเมล์ย้อนกลับมาลงพระโขนง…. ก่อนกลับอาม่าก็โทรมาหาเหมือนกัน กลัวขึ้นรถผิดสาย เลี้ยงเข้าอ่อนนุชไปจะลำบาก… ตอนยืนรอก็เลยเล็งๆ เห็นคันนึงวิ่งมาจอดนานหน่อย ก็เลยส่องป้ายรถ (แหม ใครจะไปจำเบอร์ได้ว่า เบอร์ไหนไปไหน) เห็นมันผ่านคลองเตย ก็มั่นใจได้ว่าผ่านบ้านชั้นแน่ๆ (ไม่ค่อยถูกกับการเดาสายรถเมย์ค่ะ 95% วิ่งผ่านบ้านแน่ๆ มี 5% เลี้ยวก่อนถึงบ้าน ยังเคยขึ้นผิดมาแล้วเลย)… นี่คือเหตุการ์บนรถเมล์….
…เดินขึ้นตามคิวขึ้นรถเมย์ไป คนพอสมควร ไม่เยอะมาก มีเก้าอี้แต่ไม่ได้นั่ง… แหม ก็แค่สองป้ายเองนินา เสียทรัพยากรพอดี… นู๋จุ๊บก้อยืนถือกระเป๋าน้องแมว (ใส่เหรียญ) เตรียมหยิบเหรียญสิบให้เต็มที่เลย (ไม่รู้แล้วว่าตอนนี้มันกี่บาท สิบบาทน่าจะพอละนะ รถไม่แอร์)… ผ่านไปป้ายที่หนึ่ง กระเป๋าก็ยืนนิ่งๆ… เอ๊ะ เค้าลืมเก็บตังค์รึป่าวนะ… จนกระทั่งรถข้ามสะพานพระโขนง จะลงป้ายหน้าล่ะ เลยกระดิ๊บไปตรงประตูจะลง… เห็นกระเป๋ายืนอยู่ก็ถามเค้าว่า…
นู๋ฟู… ไม่เก็บเงินเหรอค่ะ….
กระเป๋า… รถคันนี้ขึ้นฟรีค่ะ
นู๋ฟู… (ยิ้มทำหน้าอึ้งๆ…)
กระเป๋า… ไม่เคยขึ้นรถเมล์ฟรีเหรอค่ะ (คนรอบข้างเริ่มหันมามอง)
นู๋ฟู… ไม่เคยค่ะ… (แหะๆ)
กระเป๋า… รถจะมีป้ายแดงๆหน้ารถนะค่ะ เป็นรถพิเศษ ขึ้นฟรี…
นู๋ฟู… (หะหะ)… ค่ะ… (เขินจริงๆ…)
นานๆทีจะได้ใช้สิทธิ์เงินภาษีของตัวเองซักที ไม่ค่อยชินแฮะ ฮาฮา…
Leave a comment